Nasza planeta, chociaż jest mała to jest zróżnicowana. Są miejsca, które znajdują się w miarę blisko nas, a są zupełnie inne i ciekawe. Jednym z takich miejsc jest Islandia. Czasem tak nie wiele wystarczy, żeby z zatłoczonego, głośnego i betonowej dżungli przenieść w krainę Lodu, Wody i Ognia.

W niecałe 5 godzin samolotem (bliżej niż do Kalifornii z Nowego Jorku) można się przenieść w zupełnie inną krainę. Dalej nie mogę zrozumieć, że taki człowiek jak ja, który kocha góry, lodowce, odludzia jeszcze tam nigdy nie był. Przygotowując się do tego wyjazdu trochę czytałem i oglądałem za pomocą internetu o Islandii i nie mogłem się nadziwić, że ta piękna kraina jakość wymykała się spod mojego radaru. No nic, lepiej późno niż wcale...

Zbliżają się moje urodziny, a koleżanka Ilonki z pracy dała mi najlepszy prezent - bilet na Islandię - dziękuję Zoe! W mojej pracy czasem wpadnie w rękę darmowe tanie wino, u Ilonki w pracy zawsze ktoś ma jakiś darmowy bilet w rękawie. 4-dniowy wyjazd w nieznane na pewno zapadnie nam długo w pamięć.
Uważny czytelnik pewnie zwróci uwagę na dwie rzeczy: dlaczego tylko na 4 dni i dlaczego nie w lato. Niestety w tym okresie ciężko jest mi wziąć więcej dni wolnych z pracy, więc 4 muszą wystarczyć. Po drugie, Islandia w zimie jest cieplejsza niż Nowy Jork. Naprawdę tak jest! Ciepłe prądy oceaniczne to sprawiają. Mniej ludzi, zorze polarne, łatwiej o noclegi.... to tylko parę plusów podróżowania nie w sezonie. Islandia jest inna w każdej porze roku, więc na 100% tu wrócimy w innych porach.

Nasz kolega, też ma dokładnie urodziny w ten sam dzień co ja, więc oczywiście leci z nami.
Islandair nie należy do dobrych linii, ale nawet nie było źle i po pięciu godzinach wylądowaliśmy w Reykjaviku ok. 6:30 rano. Szybka odprawa na lotnisku, wypożyczenie samochodu (oczywiście dostałem biegówkę) i już byliśmy na ziemi ognia i lodu.
​O tej porze roku rozwidnia się tutaj dopiero o 9 rano, więc pierwszy odcinek pokonaliśmy jeszcze po ciemku. Na dzisiejszy dzień zaplanowaliśmy parę ciekawych miejsc, ale o nich już opisze Ilonka bo ja niestety cały dzień musiałem prowadzić po tych wąskich, krętych, górskich drogach.

Do hotelu z lotniska mieliśmy około 300 km (pawie 4h samochodem). Po drodze jednak chcieliśmy jak najwięcej zobaczyć, w końcu mieliśmy cały dzień przed sobą. Śniadanie to jednak podstawa. Większość miejsc w Islandii otwierają ok. 10 rano więc śniadanie zjedliśmy w miasteczku, Selfoss (100 km od lotniska). Tam (dzięki TripAdvisor) znaleźliśmy knajpkę Kaffi Krus. Knajpka jakby się do domku wchodziło, przez to atmosfera była bardzo domowa i przytulna. Na śniadanko, oczywiście poleciał łosoś - w końcu być w Islandii i nie spróbować rybki to jak nie zjeść jagnięciny w Nowej Zelandii.

Droga numer 1 jedzie na około wyspy i większość atrakcji znajduje się przy tej właśnie drodze. Tak więc po śniadanku i krótkiej drzemce w aucie ruszyliśmy na drogę numer 1. Po kolejnej godzinie (70km), dojechaliśmy do wodospadu Seljalandsfoss. Islandia słynie z wulkanów (ogień), lodowców (lodu) i wody (wodospadów). Pierwsze wrażenie - zdecydowanie piękne krajobrazy, ale to co nas najbardziej zaskoczyło to ilość dymu wydobywającego się z ziemi. Islandia ze względu na swoje położenie ma nie tylko dużo wulkanów ale też wiele źródeł geotermalnych. Ok 26% energii w Islandii pochodzi z tych właśnie zasobów. Druga rzecz która nas zaskoczyła to zaludnienie. Ogólnie w Islandii mieszka 330 tys ludzi. Większość z nich to Islandczycy a drugim narodem co do wielkości jest nie kto inny jak Polska.

Ale wracając do atrakcji - wodospad był super. Pogoda była tak troszkę szarawa ale to nic bo pogoda się tu zmienia co 5 minut. Więc jakoś nas to nie zmartwiło. Ubraliśmy więcej warstw i ruszyliśmy obejść wodospad do okoła.

Ogólnie spędzić tam trzeba około 30 min i można znów jechać w drogę. Kolejne 25 minut (30 km) dalej był kolejny wodospad, Skogafoss. Tutaj mieliśmy duże szczęście bo wyszło słoneczko, piękna tęcza i ogólnie było super.

Ostatnia atrakcja to plaże z czarnym piaskiem. Kolejne piękne miejsce przy drodze numer 1. W sezonie letnim można tam spotkać Puffins - ptaki charakterystyczne dla rejonów jak Nowa Zelandia, Islandia itp. Niestety, teraz już jest trochę zimno i ciężej jest spotkać Puffins - może jednak kiedyś nam się uda. Plaża dzieli się na dwie części - turystyczną, gdzie każdy chce mieć zdjęcie na skałach (kwadratowych).

I część mniej uczęszczaną bo trzeba dalej podejść. My przeszliśmy się dalej plażą w kierunku skał i podziwialiśmy krajobraz, spokój, czarny piasek a przede wszystkim czarne kamienie.

Plaże z czarnym piaskiem znajdują się w różnych rejonach świata. Są one efektem dużej aktywności wulkanicznej. Zdecydowanie jest to niesamowite uczucie opalać się na takiej czarnej plaży. Niestety teraz jest późna jesień i lepiej jest chodzić po piasku w butach górskich zamiast klapkach. ​

Spacerek nas dotlenił i zapomnieliśmy, nawet, że jesteśmy zmęczeni i śpiący. Dni na Islandii są krótkie, a czarna plaża i tak była ostatnią atrakcją więc poszliśmy do restauracji Sudur-Vik. Kolejna restauracja w "domu" znów się wchodziło jak do domu. Tutaj obsługa była Polska - pierwszy dowód, że polaków tu jest dużo. Nie dziwne. Islandia potrzebuje dużo ludzi do pracy w turystyce a poza tym dość dużo można tu zarobić. Kolacja była fajnym zakończeniem dnia. Posileni znów pojechaliśmy na drogę numer 1. Byliśmy godzinę od naszego hotelu ale i tak się ściemniało więc była najwyższa pora, żeby się zameldować w hotelu.

Hotelik mamy fajny - mieszkamy w miasteczku, którego nazwy nikt nie wymówi: Kirkjubaejarklaustur. Mamy domki pośrodku niczego, więc mieliśmy nadzieję, na zobaczenie zorzy. No i się nie zawiedliśmy. Udało się zorze też dziś się pojawiły - było to piękne zakończenie wieczora.