2018.11.23 Quebec City, Canada (dzień 2)
Celem naszej wycieczki od początku był Quebec City. Canada nie ma za wiele miast. Pewnie na dwóch rękach można wymienić je wszystkie: Toronto, Montreal, Ottawa, Vancouver, Calgary, Halifax no i Quebec City. Pewnie znajdą się jakieś jeszcze pomniejsze jak Yellowknife itp.
Fakt faktem Canada jednak nie ma za dużo miast, zwłaszcza jak się weźmie pod uwagę wielkość kraju. Miasta na wschodnim wybrzeżu słyną z europejskiej architektury, natomiast zachodnie wybrzeże to głównie góry, resorty narciarskie itp. Podobno w British Columbia jest więcej szczytów gór niż ludzi tam mieszkających. My już w paru miastach byliśmy ale nigdy nie udało nam się dojechać do Quebec City. Na długi weekend z okazji święta dziękczynienia postanowiliśmy to naprawić i zaliczyć kolejne miasto kanadyjskie.
O Quebec City słyszeliśmy dużo dobrego. Parę naszych znajomych było w tym mieście i każdy zachwalał. My trochę sceptycznie do tego podeszliśmy. To znaczy spodziewamy się fajnego miasta ale przecież nie może się ono porównywać z fajnymi europejskimi miastami. A wszyscy tak właśnie je wychwalali. Jako drugi Paryż, piękne europejskie miasto itp. Przejedziemy 390 km i przekonamy się na własne oczy.
Dla Darka 390 km to nic wiec musiał trochę poszperać na Google Maps i znalazł dłuższa drogę ale przez jakieś wyspy. Wiadomo, jazda autostradami jest szybka ale nudna. Tak więc padł pomysł przepłynięcia przez wysepki na jeziorze Champlain.
Wyspy nawet ciekawe. Zwłaszcza pozamarzane części jeziora po których ludzie chodzili z pieskami. Kolejny plus, dojechaliśmy do mało uczęszczanego przejścia granicznego więc 15 minut, standardowa spowiedź co wwozimy i dalej w drogę. Jednak to co mnie (już po raz kolejny) zaskoczyło to ilość silosów.
Silos to nieodzowny element krajobrazu stanu Vermont. Pierwsze pojawiły się już w 1890 roku i wykorzystywane były do przechowywania zboża, oraz paszy dla bydła. Z czasem ewaluowały i z drewnianych budowli przemieniły się w cementowe konstrukcje. Dzisiaj maja rożne zastosowanie. Wykorzystywane są w destylarniach, do przechowywania chmielu na piwo, otwierane są w nich restauracje czy pokoje do wynajęcia. Najważniejsze ze nadal są elementem krajobrazu Vermont i można spotkać je na każdym kroku.
Po przejechaniu wysepek dotarliśmy wreszcie do Kanady. Przejście graniczne poszło tak sprawnie, ze nawet nie ma się co rozpisywać. Z granicy do Quebec City pozostało nam już tylko 3.5h. Pierwsze 3h minęły spokojnie a ostatnie 0.5h przerodziło się w 1h bo stanęliśmy w korkach wjazdowych do miasta. I tu przekonaliśmy się na własnej skórze ze ludzie maja racje. Quebec City naprawdę jest podobny do miast Europejskich. A szczególnie do bliskiego nam sercu Krakowa. A dlaczego???
A dlatego, ze:
Korki jak w Krakowie na Zakopiańskiej
Ciemno jak w zimie w Polsce
Budynki jak w Nowej Hucie, blokowiska ze sklepami na dole.
Najbardziej jednak poczuliśmy się jak w Krakowie jak jechaliśmy prawym pasem a tu nagle niespodzianka, pas zmienił się w pas tylko dla autobusów. A potem to już na maksa poleciało….co widzieliśmy to był Kraków:
Brama do starego miasta jak Brama Floriańska
Lodowisko przed brama prawie jak przed Galeria Krakowska
Kostka brukowa na której można sobie wybić zęby identyczna jak pod Bagatela
Rzeka Świętego Wawrzyńca - tylko troszkę większa od Wisły
A hotel Fiermont prawie tak duży jak Wawel
Śmiechy śmiechami ale naprawdę Quebec City jest mniejsza wersja Krakowa. Brakowało nam tylko grzanego wina bo stragany świąteczny też były. Wino w końcu znaleźliśmy ale nie tak dobre jak na rynku w Krakowie, czy w Bergamo (kto był to pamięta).
Nie mieliśmy większego planu jeśli chodzi o Quebec. Chcieliśmy połazić z aparatem, powłóczyć się po mieście, wejść gdzie nie gdzie na piwko. Zaczęliśmy jednak od kolacji. Wczoraj nie udało nam się świętować więc dziś musieliśmy to nadrobić. Po raz kolejny przekonaliśmy się, że w dobie komputerów i recenzji bez rezerwacji będzie ciężko ale udało nam się. Wybraliśmy się do Conti. Bardzo fajna, kameralna restauracja troszkę na bocznej uliczce ale nadal 15 min na nogach od hotelu. Nie często spotykam w restauracjach makaron Cannelloni wiec jak tylko zobaczyłam ta pozycje w karcie to nie było innego wyjścia tylko zamówić te nadziewane rury. Darek standardowo poleciał z miechem a wszystko dopełnione było dobrym winem z rejonu Pauillac.
Zagrzani, z pełnymi brzuszkami ruszyliśmy odkrywać miasto. Od początku miasto zrobiło na nas duże wrażenie. Spodziewaliśmy się jednej uliczki wartej obfotografowania, a dostaliśmy całe miasto. Stara część miasta nie jest wielka i spokojnie można obejść ją w jeden dzień, ale jest też na tyle duża, że dwa dni się człowiek tam na pewno nie będzie nudzić.
Na czele miast jak jakiś zamek stoi Chateau Frontenac. Od początku budynek ten był przeznaczony na hotel. Wybudowany przez Kolej Transkanadyjską aktualnie zarządzany jest przez siec hoteli Fairmont (Accor). Budynek ten wybudowany został w 1893 roku i ma prawie 80 metrów wysokości. Jego położenie na wzgórzu jeszcze dodaje mu potęgi.
Spod Chatau Frontenac rozciąga się widok na rzekę Św. Wawrzyńca oraz najstarszą część miasta. Tą część zostawimy sobie na jutro, a dziś poszliśmy szukać szczęścia bliżej hotelu. Przeszliśmy różnymi uliczkami, odwiedziliśmy stragany świąteczne, dwa czy trzy bary, i nas wciągnęło. Jak przystało na Europejskie miasto - weszliśmy do Irish Baru, Pub Saint-Alexandre.
Bar przyciągnął nas dużym wyborem piwa, tym w butelkach i lanych, oraz muzyką na żywo. Muszę przyznać, że jedno mnie zdziwiło. Dlaczego nikt nie bił brawa. Zespół fajnie grał a mimo to ludzie jakoś tak byli mało interaktywni. Jednak amerykanie są bardziej wyluzowani bo jak w Stanach gra muzyka na żywo to i napiwki dla zespołu się sypią i oklaski. A tu w Kanadzie jakoś mało kto zwracał uwagę na zespół.
My tam klaskaliśmy, napiwek daliśmy i całkiem dobrze się bawiliśmy. Tak dobrze, że nie zauważyliśmy kiedy ten czas minął i pasowało wracać do domku. Opatuliliśmy się znów w zimowe kurtki, czapki, rękawiczki i uderzyliśmy na spotkanie z mrozem. Dobrze, że nasz hotel jest blisko centrum to nie zdążyliśmy zmarznąć.
Jutro planujemy odkrywać miasto dalej, zacząć za dnia a skończyć….nie wiadomo kiedy.
