2021.02.28 Steamboat, CO (dzień 2)
Tak jak Ilonka wczoraj pisała, do końca nie wierzyliśmy, że uda nam się w tym sezonie jakieś fajne narty zorganizować.
Udało się!!! Jesteśmy w Colorado!
Planujemy być tutaj 12 dni. 7-8 narciarskich, 3-4 jakieś fajne zimowe hiki i parę dni na zwiedzanie lokalnych miejsc. Dzisiaj, pierwszy narciarski dnień w Steamboat. Miasteczko położone jest na wysokości 6,700 stóp (2,100 metrów), czyli dosyć wysoko. Jak na pierwszy raz za bardzo nie chciałem cały dzień jeździć na nartach na tych wysokościach żeby mieć siłę i energię na kolejne dni. Zresztą wczoraj poszliśmy spać bardzo późno. No bo jak tu iść spać jak jest bar otwarty. Oboje byliśmy tak spragnieni siedzenia przy barze, że jak tylko zobaczyliśmy, że w stanie CO można to robić, to nawet samochodu nie wypakowaliśmy, prosto zasiedliśmy przy barze.
Potem jeszcze była kolacja, rozpakowanie samochodu i ogólnie wszystko co jest związane z przyjazdem do nowego hotelu. Zeszło do późnych godzin.....
Dlaczego Steamboat? A tak jakoś wyszło. Byliśmy już w Colorado trochę razy, ale nigdy tutaj. Jakoś tak Steamboat nigdy nie był po drodze. Zawsze wybieraliśmy resorty przy autostradzie 70, a nie na odludne, północne rejony tego dużego stanu. Tym razem postanowiliśmy się tutaj zapuścić i zobaczyć co w trawie (a raczej śniegu) piszczy
Jak to powiadali starzy górale, śniadanie jest najważniejsze. Dużo kalorii rano i wystarczy na cały dzień. Tak też się stało. Jajecznica z wielu jaj na boczku i warzywach smakowała wyśmienicie
Czy widzicie kolor tych jajek? Nie są to blado-żółte jajka z supermarketu, ale piękne, aż pomarańczowe żółtka. Ostatnio jedliśmy takie w Nowej Zelandii. Staramy się unikać masowych produktów z wielkich galerii handlowych i kupować lokalne, organiczne produkty od lokalnych. Czy to jest lepsze? Nie wiem. Mówią, że tak. Wygląda i smakuje lepiej, a także pomagamy lokalnym rolnikom.
Wczoraj w barze lokalny mi mówił, że w weekend się nie jeździ na nartach. Nie posłuchałem go i pojechałem w niedzielę na narty. Hotel mamy blisko resortu, ale jednak 5 minut samochodem trzeba jechać. Na nogach jakieś 20 minut, co w butach narciarskich nie jest najlepszym pomysłem.
Oczywiście parking był pełny. Osoba odsługująca parking mi powiedziała, że nie ma miejsca i że muszę zjechać na dół i zaparkować. Tam są autobusy co mnie przywiozą tutaj do resortu. Ponoć też jest jakaś gondola. Nie chciało mi się brać autobusów, więc poczekałem chwilę i śledziłem ludzi co już wracali z nart. Jest godzina 11 rano, niektórzy już wracali, więc w ciągu 10 minut udało mi się zaparkować na górnym parkingu. Obok jest płatny parking, ale jakoś wolę $40 wydać na piwko niż na miejsce postojowe.
Mimo, że było pół na pół chmury i słońce to i tak było ciepło. Steamboat jest na szerokości geograficznej porównywalnej do południowych Włoch. Na tej wysokości słońce jest mocne i ostre. Jak podszedłem do wyciągów to ludzie je obsługiwali w koszulkach! No tak, ja już zapomniałem jak się w jeździ na nartach w Colorado.
Wsiadłem na pierwszy lepszy i ruszyłem w góry.
Tutaj mniej przestrzegają przepisów Covid jak u nas na wschodzie. Może nie ładują 100% obłożenia, ale nie masz swojego krzesełka. Jest tabliczka z napisem, że jak się czujesz niekomfortowo jechać z inną osobą to możesz to zgłosić obsłudze wyciągu i pojedziesz sam. Ale niestety będziesz musiał czekać, aż kolejka będzie mała, czyli pewnie sobie troszkę postoisz. Na wyższych wyciągach już nie było tego problemu bo albo było mało ludzi, albo wyciągi były mało-osobowe i nie dokładali ludzi.
Dalej uważam, że na zewnątrz jest ciężko złapać Covid, zwłaszcza na jadącym wyciągu gdzie wszyscy są w maskach. Plusem jest też, że można z lokalnymi rozmawiać, a nie samotnie jechać do góry. Ludzie tutaj różnią się od ludzi z wielkich resortów w Colorado. Większość to lokalni z okolicznych miasteczek, a nie z dalekich miast czy krajów. Wiem, że podczas pandemii mniej zagranicznych narciarzy jest w Stanach, ale ludzie mówili, że i tak nie mają wielu turystów z zagranicy albo ze wschodniego wybrzeża.
Steamboat nie jest potężnym resortem, ale też w ciągu jednego dnia raczej się go całego nie pozna, zwłaszcza, że nie jestem tu rano. Postanowiłem się skupić na jednej części i resztę zwiedzać w kolejne dni.
Pogoda się zmieniała, ubywało chmur, a przybywało słońca. Przez kolejne dni ma być idealnie słonecznie i bez wiatru. Ogólnie to bomba, chociaż niektórzy lokalni wolą jak sypie śnieg i jest zabawa w puchu. Na śnieg w tym roku nie mogą narzekać. Dużo go dostali. Jak tylko wyjedzie się z ubitych tras to od razu jest się w puszku.
Dzisiaj na pierwszy dzień, nie chciałem przesadzać, i w większości ograniczyłem się do niebieskich i pojedynczych czarnych. Chociaż pokusa była i czasami wjeżdżałem w las albo wyszukiwałem ciekawszych spadów. Jutro dalej się zapuszczę, szkoda zmęczyć nogi w pierwszy dzień.
Mimo, że była niedziela, to gdzieś tak od godziny 14 zaczęło ubywać ludzi. Już zupełnie nie było kolejek do wyciągów. Praktycznie podjeżdżałeś, zwalniałeś i wsiadałeś na krzesełko.
Wcześniej w sumie też było ok. Najdłużej może stałem 6-7 minut.
W Colorado dalej nie ma przepisów nakazującym resortom zakładanie poręczy zamykających krzesełka. W związku z tym dalej jest parę wyciągów co nie ma zabezpieczeń.
Siedzisz jak na taborecie z opieradłem. W miarę jest ok, ale czasami jak wyciąg jedzie wyżej i nagle się zatrzyma to krzesełko zaczyna się fajnie bujać. Ciekawe uczucie. Jak bym miał dziecko to raczej bym się bał je zabrać na tego typu wyciągi. Z drugiej strony to lokalni są do tego przyzwyczajeni i mało kto zamyka poręcz. Na większości nowych wyciągów jest zamykanie, a i tak mało kto je używa. Co kraj (stan) to obyczaj.
Wyciągi zamykają o 16. Jeździłem do końca. Zjechałem na dół i zacząłem szukać miejsca gdzie by tu usiąść w słoneczku, podziwiać widoki, posłuchać muzyki i napić się zimnego, lokalnego piwka. Nie było to łatwe zadanie. Była niedziela i ładna pogoda. Wszystkie miejsca były oczywiście zajęte. Nie rezygnowałem z misji. W końcu w jednej knajpce pozwolili wynosić plastikowe stołki na trasę. Tak też zrobiłem i dołączyłem do innych. Oczywiście w czasach Covid każdy siedział w bezpiecznej odległości.
Ilonka też zakończyła swoje zwiedzanie miasteczka i okolic i dołączyła do mnie.
Super się siedziało, podziwiało widoki i planowało kolejne dni w tym raju. W Colorado w słoneczku nawet w zimie jest ciepło. Wysokość nad poziomem morza i szerokość geograficzna czyni wiele. Wybiła godzina 18 i słoneczko zaszło. Momentalnie zrobiło się zimno i trzeb było się zwijać.
Wróciliśmy do hotelu. Zjedliśmy kolacje i padliśmy. W sumie to nie była byle jaka kolacja. Wczoraj będąc w Denver odwiedziliśmy sklep pana Edwarda. Kupiliśmy parę fajnych mięs. Między innymi zamarynowane, gotowe do pieczenia żeberka. Ale były pyszne. Mięsko rozpływało się w ustach i idealnie od kosteczek odchodziło.
Nie ma to jak lokalne wyroby..... Polecamy Edwarda w Denver!
