2014.11.15-16 Whiteface, Adirondacks, NY

Sobota....3 nad ranem....co robi większość Nowojorczyków? Na pewno nie to co my. Kiedy zamykają bary i oni wracają do ciepłych łóżeczek....my pakujemy samochód i ruszamy 300 mil na północ do zimnego Lake Placid w Adirondack. Uwielbiam wyjeżdżać w nocy z NY bo w ciągu 15 minut jesteśmy już na George Washington Bridge. Plan na najbliższe 48h mieści się w jednym słowie, Whiteface. W pierwszy dzień chcemy zdobyć szczyt szlakiem turystycznym, natomiast w drugi dzień trasami narciarskimi. Resort narciarki nie jest jeszcze otwarty ale podobno jest już wystarczająco dyzo śniegu na białe szaleństwo. Natki jada z nami. W końcu trzeba otworzyć sezon narciarski. ​

Po pięciu godzinach jazdy pustymi drogami przyjeżdżamy do Lake Placid, które przywitało nas niewielka warstwą śniegu.

Nasz hike rozpoczynamy z Connery Pound Rd. Do przejscia mamy 5.8 mili w kazda strone i musimy sie wspiac 3200 ft. Trafiliśmy na piękną słoneczną pogodę, temperatura -6C na dole.

Szlak rozpoczął się bardzo łagodnie na wysokości 1660ft. Pierwsze 2,5 mili szliśmy szeroką, leśną drogą, nie wiele wznosząc się do gory.

Przy jeziorze Lake Placid szlak ostro skręca w prawo ale dalej łagodnie podnosi się do góry.

Po pokonaniu kolejnej mili dochodzimy do szałasu (2100 ft.). Od teraz zacznie sie jazda. Mamy do pokonania 2 mile i 2800 ft. Po krótkiej przerwie i gorącej herbatce atakujemy Whiteface.

Leśna ścieżka z dużą ilością korzeni i kamieni, ale jeszcze bez dużego śniegu ani lodu wspięliśmy się kolejne 1000 ft.

Na wysokości 3200 ft byliśmy zmuszeni do zrobienia krótkiej przerwy i założenia raków. Od tego momentu szlak zaczął się wspinać ostro do gory po oblodzonych skalach.

Wraz z wysokością zaczęło tez przybywać śniegu. Trochę ponad 4000 ft las zaczął zamieniać się w kosodrzewinę. Na pewno dużym plusem były piękne widoki jakie ukazały się naszym oczom ale niestety las już nas nie chronił przed mocnym, mroźnym wiatrem.

Ostatnie 600 ft pokonywaliśmy prawie przez godzinę wspinając się po dużych oblodzonych głazach. Do tego nieustanny wiatr nie ułatwiał nam zadania.

Po 5,5h wspinaczki stanęliśmy na szczycie Whiteface. Widzieliśmy parę ludzi na szlaku ale na szczycie byliśmy jedyni.

Temperatura i wiatr nie pozwalał nam delektować się pięknymi widokami ze szczytu wiec po 15 minutach i zrobieniu kilku pamiątkowych zdjęć uciekliśmy troszkę w dół gdzie od zawietrznej strony zrobiliśmy sobie przerwę na uzupełnienie kalorii. Tu musze dodac ze termos, ktory dostalem od rodzicow na urodziny spelnil niesamowicie swoje zadanie. Herbata po 12h w tak niskich temperaturach dalej byla wrzaca. Jeszcze raz dziękuję Wam rodzice, uratowaliście nam życie.

W dol schodziliśmy dość szybko. Po pierwsze mieliśmy raki, które niesamowicie trzymały się na lodzie jak i śliskich mokrych skalach czy drewnianych kładkach nad strumykami. Po drugie chcieliśmy pokonać trudny odcinek jeszcze przy świetle dziennym. W okolicach 3000 ft musieliśmy już założyć lampki ale na szczęście mogliśmy tez ściągnąć raki. ​

Po 4h od szczytu doszliśmy do naszej cieplutkiej Mazduni. A po kolejnych 15 minutach byliśmy już w naszym motel Alpine Country Inn & Suite. Bardzo fajny, przytulny motelik. A dlatego, ze jesteśmy fajni właściciel dal nam apartament w cenie zwykłego pokoju. Resztkami sil odpaliliśmy naszego grilla i przygotowaliśmy przepyszne hamburgery, które idealnie komponowały się z winkiem Banschee, Pinot Noir 2012.

Bardzo szybko po kolacji padliśmy do łóżek.
Niedziela...dzień zaczął się bardzo ciężko...trzeba było wstać z łózka. Zakwasy daly nam sie we znaki. Jest to dowod ze troszke inne miesnie pracuja jak sie wspina w rakach. Najlepszym sposobem na rozchodzenie zakwasow jest hike. Tak wiec plan pozostaje bez zmian. Chcemy sie wspiac trasa narciarksa na Whiteface aby potem zjechac w dol.
Będąc w Lake Placid nie można nie zjeść śniadania w "The Breakfast Club". Maja wiele pysznych opcji ale dla nas wygrywaja jajka benedykta z lososiem. Pychota...

Po obfitym śniadaniu trzeba się wziąć do roboty. Z Lake Placid do Whiteface jest 9 mil. Podjeżdżając pod wyciągi ku naszemu zaskoczeniu zauważyliśmy że gondola jest czynna i ludzie jeżdżą na nartach. To oznacza ze nasz plan wspinaczki legł w gruzach. Ja już w motelu przymierzałem raki do butów narciarskich a tu nic z tego. Skoro wyciągi są otwarte to obsługa zabrania wspinaczki w gore po trasach narciarskich. Tak wiec nie pozostało mi nic innego jak kupić bilet i rozpocząć sezon narciarski w połowie listopada. Bez kolejek w ciągu paru minut udało się wyjechać na szczyt.

Po zrobieniu paru zakrętów na nartach byłem wdzięczny ze otwarli wyciągi bo przy takich zakwasach nie doszedłbym tak wysoko albo by to trwało cały dzień. Warunki narciarskie jednak nie były dobre, dużo muld i lodu. Ale jak na początek sezonu nie można narzekać. Po trzech zjadach moje nogi powiedzialy "przerwa" wiec dolaczylem do Ilonki, ktora relaksowala sie przy piwku i ksiazce. Goose IPA dodal mi energii, ktora wystarczyla jeszcze na pare zjazdow.

Bylo to cudowne zakończenie weekendu, rozpoczynającego sezon narciarski. Teraz zostało już tylko 300 mil do Nowego Jorku gdzie na koszulce z 46 szczytami będziemy mogli odznaczyć kolejny zdobyty szczyt.